δαιδαλόγλωσσος

δαιδαλόγλωσσος, -ον (Α)

αυτός που χρησιμοποιεί με πανουργία περίτεχνη γλώσσα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δαίδαλος + -γλωσσος < γλώσσα].